டைனமிக் திருமணம்

அன்புத் தமிழ்நண்பர்களே,
யாரையும் சுட்டி எழுதாமல், இந்தத் தலைப்பை ஒட்டியும், இதையொட்டி முன்னிறுத்தப் பட்டக் கருத்துக்களோடு எனது கருத்தையும் துலாவில் வைக்கிறேன்.

இதை வாசிக்கும் முன்பு ஒரு முறை அந்த படத்தை நீங்கள் பார்த்துக் கொள்ளலாம்.

வாதத்திற்குச் செல்லும் முன் வாதப் பொருளைப் பற்றிய கருத்து இது. "டைனமிக் கல்யாணம் - இதுதான் தமிழன் பண்பாடு" டைனமிக் என்னும் தமிழ் வார்த்தையை, ஏன் குறைந்த பட்சம் சமஸ்கிருத வார்த்தையைக் கூட நான் கேள்விப் பட்டதில்லை, ஆனால் அந்த டைனமிக் தான் தமிழனின் கலாசாரம், பண்பாடு என்கிறார் சிநேகன், கேப்ரியல் மற்றும் சிலர்.

திருமணம், முக்கியமாக தாலி கட்டும் முறை இந்து எனப்படும் மதநெறியில் வருகிறது. ஆக இங்கே தமிழன் பண்பாடு எனும் போது, இது இந்துக்கள் பண்பாடா என்பது கேள்விக் குறியாகிறது. இந்து என்பவன் யார், தமிழன் என்பவன் யார் என்பது வேறு பேச்சாக போகட்டும். இப்பொழுது இந்துக்கள் தமிழனில் உள்ளான் என்றும், தமிழன் இந்து என்றும் வைத்து வாதாடுவோம்.

பொதுவாக திருமணங்கள் ஆதிவாசிகள் நடத்தினாலும், வேறு எந்த மொழிக் காரனோ அல்லது மதக் காரனோ நடத்துகையிலும் திருமணத்திற்காக ஏதாவது ஒன்றை அணிகிறார்கள். தாலி, மோதிரம், மெட்டி, சில வகையான கற்கள், இன்னும் பல. ஏனிந்த அடையாளம் தேவைப் படுகிறது? ஒரு சமூகத்தில் ஒருவர் திருமணமானவரா இல்லையா என்பதை அறிய வேண்டியது அவசியமாகிறது, அதற்கு ஒரு அடையாளம் தேவைப் படுகிறது. ஏன் அவசியப் படுகிறது? ஒரு திருமணமானவரை திருமணமாகாதவர் திருமணம் செய்யும் காதல் எண்ணத்தோடு பார்க்கக் கூடாதென்பதால் அது அத்தியாவசியமாகிறது. மேலும் இதனுடைய பலன் நிறையவே. ஆனால் எங்கே இந்தப் பொருளுக்கு மரியாதை குறைந்துவிடுமோவென்ற பயத்தில் அந்தப் பொருளின் மீது ஏகப்பட்ட சம்பிரதாயங்கள் புகுத்தப் படுகிறது. அதை எப்பொழுதும் கருத்தில் கொள்வதற்காக பூஜை புனஸ்காரங்கள் செய்யப் படுகிறது.

ஏன் அதை எப்பொழுதும் ஞாபகம் வைத்தல் வேண்டும். வெளியுலகத் தொடர்புக்கு வீட்டை விட்டு பிள்ளை பிரிந்து செல்லும்போது, பெரியவர்கள் வீட்டு ஞாபகம் எப்பொழுதும் இருக்க வேண்டும் என்கின்றனர். ஏனெனில் கூடா நட்பு, வேண்டா செயல் இவற்றைத் தடுக்க அந்த நினைவு தேவைப் படுகிறது. தான் யார், தனக்கென்று இருக்கும் கடமை மறக்கக் கூடாததற்காக அது சொல்லப் படுகிறது. அது போல மறந்தும் மாற்றாள் கணவரையோ, மாற்றான் மனைவியையோ காமம், காதல் போன்ற எண்ணத்தில் பார்த்து விடக் கூடாது என்றும், மணமானவர் வேறொருவரை அதே நோக்கோடு பார்க்கக் கூடாதென்பதற்காகவும் தான் எப்பொழுதும் கூடவே இருப்பதற்காக அந்தப் பொருள் சூட்டப் படுகிறது. ஆக இதுவே தாலியின் பயன்பாடு. அது போல ஆண்களுக்கு மெட்டி. இது சமீப காலமாக பெண்களுக்கே பூட்டப் படுகிறது, ஆணாதிக்கக் காலத்தில் நட்ந்திருக்கக் கூடும். ஆக தமிழன் பண்பாட்டில் பெண்களுக்குத் தாலியும், ஆண்களுக்கு மெட்டியும் அத்தியாவசியமாகிறது.

விதவைகள் சடங்குகளில் ஒதுக்கப்படுவதென்பது வயக்காட்டின் நெல்லுக்கிடையே முளைத்த புல் போன்றது. அதற்காக நெல்லையும், வயலையுமே தூக்கி எறிந்து விட்டு மாற்று வழி தேடுவது மூடத்தனமாகிறது. புல்லையும் மற்ற தேவையற்றவையையும் களைந்து எறிந்து விட்டு, நெல்லை வீட்டிற்குக் கொண்டு சேர்ப்பதே அறிவு. மற்றவை அறிவீனம். விதவையை ஒதுக்கும் மூடநம்பிக்கையை களைய வேண்டுமே அன்றி, தமிழனின் சம்பிரதாயத்தையே ஒதுக்குதல் அறிவீணம் ஆகிறது.

இப்பொழுது கட்டிப்பிடித்தல், முத்தம் கொடுத்தல் என்னும் பொருளுக்கு வருவோம். இது தவறே அல்ல என்பது போன்ற விவாதம் மிகவும் மேலோட்டமாக நடந்திருக்கிறது. இதைப் பற்றியும் பேச வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்படுகிறது. இதற்கு முன்னர் வேறு ஒன்றைப் பற்றியும் பேச வேண்டி வருகிறது.

மோதிரம் மாற்றும் பழக்கமுடைய வெளிநாட்டுக் கல்யாண முறையைக் (திருமணமாகதவரும் மோதிரம் அணியலாம் என்பதால் யார் திருமணமானவர் என்பது கண்டுபிடிப்பது அரிது) கொண்டு தமிழகத்திலும், இந்தியாவிலும் வளர்க்கும் எண்ணத்தோடு இருக்கும் கேப்ரியலுக்கும், அவரது சிநேகனாக இருக்கும் சிநேகனுக்கும் வெளிநாட்டுப் பணம் குவிகிறது என்ற எண்ணமே வருகிறது. வெள்ளையன் நாட்டைப் பிடிக்கப் பயன்படுத்திய தந்திரம் இப்பொழுது வேறு பாணியில் இந்தியாவில் குடியேறி இருக்கிறது என்பது குறிப்பிடத் தக்கது. பிரித்தாளும் முறையை எப்பொழுதுமே வெள்ளையன் நம்புகிறான், ஏனெனில் பலனும் கிடைக்கிறது. ஒரு சமூகத்தை அடக்கி ஆள வேண்டுமெனில், முதலில் அந்த சமூகத்தின் முதுகெலும்பான பண்பாட்டை, மொழியை உடைப்பது. பொதுவாகவே மொழிக்கும், சடங்கு, சம்பிரதாயம், பண்பாட்டிற்கும் மிக நெருங்கிய தொடர்பு உண்டு. ஆக அச்சமுதாயத்தினரை அவரது மொழியை விட வேறு மொழி சிறந்ததென்றும், தனது கலாசாரத்தை விட வேறு கலாசாரம் சிறந்ததென்றும் நம்ப வைக்க வேண்டியுள்ளது. இதைத்தான் செய்து அன்று வென்றான் வெள்ளையன். இன்று நாகரீகம் என்னும் பேரில், இரவாட்ட விடுதி, அது இது என்று இப்பொழுது டைனமிக் கல்யாணம் வரை ஒன்றொன்றாகப் பழகி வருகிறது இந்தியா. இதை ஊக்குவிக்கப் பயன்படுவது சில, பெண்ணியம் மற்றும் சம உரிமை என்னும் பேரில் நான் ஏற்கனவே சொன்னது போல் களை எடுப்பதற்குப் பதில் வயலையே ஒதுக்குவது போன்ற முறையில்தான் இவ்வளவும் அரங்கேறுகிறது என்பது ஆழ யோசித்தால் விளங்கும். அதே முறையில் இப்பொழுது விதவையை ஒதுக்குதல் மூடத்தனத்தை முன்னிருந்தி, டைனமிக் போன்ற திருமணங்கள் சமுதாயத்தில் எய்ட்ஸ் வைரஸ் போல பரவுகிறது.

கட்டிப் பிடித்தல், முத்தம் இவை பற்றிப் பேசுவோம். வெள்ளையன் யாரைப் பார்த்தாலும் அணைத்துக் கொள்வதும் அன்பாக ஒரு சின்ன முத்தம் கொடுப்பதும் வழக்கம். ஆனால் மிஞ்சிப் போனால் சந்திக்காதவர்கள் பழக்கமில்லாதவர்கள் சந்திக்கும் பொழுது ஒரு நொடி, அல்லது இரு நொடி மட்டுமே அணைப்பார்கள், அதுவும் உடலோடு உடல் அதிகம் ஒன்றாமல். ஆனால் டைனமிக்கில் ஏதோ பத்து வருடம் பழகிய நண்பனை நீண்ட நாட்கள் கழித்து சந்திப்பது போன்று ஆரத்தழுவி மூன்றுக்கும் மேற்பட்ட முத்தப் பரிமாற்றம் என்பது காமமின்றி வேறெதுவுமில்லை. ஆனால் அதைப் புரியாமல் செய்கிறார்கள் தமிழக அப்பாவி ஜனங்கள்.

முத்தமும், கட்டிப்பிடித்தலும் சர்வ சாதரணமாகிவிடின் உடலோடு உடல் புணர்வதைத் தவிர திருமணமானவர்களுக்கும் ஆகாதவர்களுக்கும் வித்தியாசமில்லை. ஏன் இன்னும் கொஞ்ச நாள் கழித்து மேடையிலேயே உடலோடு உடல் புணர்ந்தும் கொள்ளலாம் என்று டைனமிக்கினர் சொன்னாலும் ஆச்சரியப் படுவதற்கில்லை. ஏனெனில் அப்பொழுது உதடு, கன்னம் போல ஒரு சதைப் பிண்டம்தான் அண்டமும் என்ற கருத்து முன்வைக்கப் படலாம். இதையும் மக்கள் ஏற்றுக் கொள்ளுவார்களா? உடலே சதைப் பிண்டம்தான், அங்கனம் சதையும் சதையும் சேரும்போது சதையில் என்ன வித்தியாசம்??? கூசுகிறதா எண்ணம், வாசிக்கும் பொழுது???

கூசவில்லையெனில் இதற்கு மேலும் நீங்கள் வாசிக்க வேண்டாம், நீங்கள் டைனமிக் திருமணத்தை முழுமனதோடு ஆதரிக்கலாம். கூசியதெனில் இதுவே கூற்று, முத்தமும், கட்டிப் பிடித்தலுக்கும் உண்டான வரை முறைகள்.

ஒரு தாய், தனது பிள்ளையை அள்ளி அணைத்து முத்தம் தருவதும், ஒரு அண்ணன் தங்கையை முத்தமிடுவதற்கும் காமம் அறவே அற்ற அன்பு வேண்டும். அந்த உள்மன அன்போடுதான் நமது சமுதாயத்தில் அனைவரும் உள்ளனரா?

மேலும் ஒரு கருத்து முன்வைக்கப் படுகிறது. நான் ஒருவரைக் கட்டிப்பிடிக்க என் மனது சுத்தமாக இருந்தால் போதும், அவரைப் பற்றி நான் ஏன் கவலைப் பட வேண்டும் என்று. இது சற்று சிந்திக்கப் பட வேண்டிய ஒன்று. மலமிருக்கும் இடத்திலும் என்னால் மலம் ஒட்டாத உணவை உண்ண முடியும், ஆனால் மலத்தையும் தட்டிலேயே வைத்துக் கொண்டு உணவை உண்ணலாமென்பது தவறு. மலத்தையும், உணவையும் ஒன்று படுத்திப் பேசுவதற்கு மன்னிக்கவும், உணர்ந்தால் இதற்கும் டைனமிக்கிற்கும் எந்த வேறுபாடுமில்லையென்பது உங்களுக்குப் புரியும். கட்டிப் பிடித்தல் என்பது இருவர் சம்பந்தப் பட்டது, ஒருவர் சம்பந்தப்பட்டதல்ல. இருவரும் தனித்தனியே இருக்கும் வரைதான் உணர்வுகள் வேறு, ஒன்றானால் அங்கே இருவரின் உணர்வும் பார்க்கப் பட வேண்டியுள்ளது. நீங்கள் நீங்களாக மட்டுமே இருந்து பேசலாம், அரட்டை அடிக்கலாம், ஆனால் ஒரு உள்ளம் மட்டுமே தூய அன்போடு இருந்து கொண்டு மறுபுறம் உள்ள காம உள்ளம் கொண்டவரைக் கட்டிப்பிடிப்பதும், முத்தமிடுவதும் ஆகாத காரியம்.

சிறிதும் சம்பந்தமே இல்லாத, ஒருவொருக்கொருவர் சற்றும் பழக்கப்படாத இருவரும் உள்ளன்போடு பார்த்த உடன் இருக்கிக் கட்டிப்பிடித்து முத்தமும் பரிமாறிக் கொள்ளலாம் என்பது உலகம் முழுதும் பூஞ்சோலையாக இருக்கும்போது ஏற்றுக் கொள்வோம், சாக்கடைகளும், புதைகுழிகளும் நிறைந்திருக்கும் இந்தக் காலத்தில் தேவையற்றது. யானை வாங்கிவிட்டு துரட்டி வாங்கலாம், துரட்டி வாங்கியதிற்காக யானை வாங்குதல் தவறு.

தமிழனின் பண்பாட்டையும், பழக்க வழக்கத்தையும் டைனமிக் என்னும் ஒன்றுதான் முடிவு செய்யுமாயின், தமிழன் தயாராகலாம் அடுத்த அடிமையுகத்திற்கு!